наара́ць, -ару́, -арэ́ш, -арэ́; -аро́м, -араце́, -ару́ць; -ары́; -ара́ны; зак., чаго і без дап.

Узараць нейкую колькасць зямлі.

Н. тысячу гектараў пад азіміну.

|| незак. наво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наара́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наару́ нааро́м
2-я ас. наарэ́ш наараце́
3-я ас. наарэ́ наару́ць
Прошлы час
м. наара́ў наара́лі
ж. наара́ла
н. наара́ла
Загадны лад
2-я ас. наары́ наары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час наара́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наара́ць сов. напаха́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; зак.

1. чаго і без дап. Узараць нейкую колькасць зямлі. [Іван Пятровіч:] — Пакуль гэта .. [яравое] паспее, дык пад азіміну вунь колькі наараць можна. Пальчэўскі.

2. што. Разм. Узняць араннем. Завішнюк успомніў, што гэта града, колішняя пагранічная града, якую нааралі ў лонаўскіх лясах у дваццатым годзе. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́рваць гл. наараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаха́ть сов. наара́ць, мног. панаво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наара́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Наараць у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)