мішэ́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мішэ́нны |
мішэ́нная |
мішэ́ннае |
мішэ́нныя |
| Р. |
мішэ́ннага |
мішэ́ннай
мішэ́ннае |
мішэ́ннага |
мішэ́нных |
| Д. |
мішэ́ннаму |
мішэ́ннай |
мішэ́ннаму |
мішэ́нным |
| В. |
мішэ́нны (неадуш.)
мішэ́ннага (адуш.) |
мішэ́нную |
мішэ́ннае |
мішэ́нныя (неадуш.)
мішэ́нных (адуш.) |
| Т. |
мішэ́нным |
мішэ́ннай
мішэ́ннаю |
мішэ́нным |
мішэ́ннымі |
| М. |
мішэ́нным |
мішэ́ннай |
мішэ́нным |
мішэ́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мішэ́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.
1. Прадмет, які служыць цэллю пры вучэбнай або трэніровачнай стральбе.
2. перан. Той, хто (або тое, што) з’яўляецца прадметам для кпінаў.
Ужо так павялося, што ён служыць мішэнню для жартаў.
|| прым. мішэ́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)