мі́чманскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́чманскі мі́чманская мі́чманскае мі́чманскія
Р. мі́чманскага мі́чманскай
мі́чманскае		 мі́чманскага мі́чманскіх
Д. мі́чманскаму мі́чманскай мі́чманскаму мі́чманскім
В. мі́чманскі (неадуш.)
мі́чманскага (адуш.)		 мі́чманскую мі́чманскае мі́чманскія (неадуш.)
мі́чманскіх (адуш.)
Т. мі́чманскім мі́чманскай
мі́чманскаю		 мі́чманскім мі́чманскімі
М. мі́чманскім мі́чманскай мі́чманскім мі́чманскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́чманскі ми́чманский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́чманскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мічмана, належыць яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́чман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Воінскае званне ваеннаслужачага ваенна-марскіх сіл, а таксама асоба, якая носіць такое званне.

|| прым. мі́чманскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ми́чманский мі́чманскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)