мі́чманка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Род форменнай фуражкі з казырком, што носяць асобы малодшага і старшага каманднага саставу флоту, а таксама цывільная фуражка падобнай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́чманка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мі́чманка мі́чманкі
Р. мі́чманкі мі́чманак
Д. мі́чманцы мі́чманкам
В. мі́чманку мі́чманкі
Т. мі́чманкай
мі́чманкаю		 мі́чманкамі
М. мі́чманцы мі́чманках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́чманка ж., разг. (форменная шапка с козырьком) ми́чманка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́чманка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Форменная шапка з казырком, якую носяць асобы малодшага і старшага каманднага саставу флота, а таксама цывільная шапка падобнай формы. А тут якраз Сашка заявіўся. Не ў мічманцы, а ў марской бесказырцы. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)