міцэ́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. міцэ́ла міцэ́лы
Р. міцэ́лы міцэ́л
Д. міцэ́ле міцэ́лам
В. міцэ́лу міцэ́лы
Т. міцэ́лай
міцэ́лаю		 міцэ́ламі
М. міцэ́ле міцэ́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міцэ́ла ж., спец. мице́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міцэ́ла, ‑ы, ж.

Спец.

1. Электрычна зараджаная калаідальная часцінка.

2. толькі мн. (міцэ́лы, ‑цэ́л і ‑цэ́лаў). Вельмі дробныя крышталічныя частачкі, з якіх складаюцца калоідныя рэчывы цела раслін і жывёл.

[Новалац. micella, ад лац. mica — крошка, крупінка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мице́лла міцэ́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)