мі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Вера ў існаванне надпрыродных, таямнічых сіл і магчымасць зносін з імі чалавека.
2. Нешта загадкавае, чаго нельга растлумачыць (разм.).
Усе падзеі апошніх дзён — нейкая м.
|| прым. місты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мі́стыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мі́стыка |
| Р. |
мі́стыкі |
| Д. |
мі́стыцы |
| В. |
мі́стыку |
| Т. |
мі́стыкай
мі́стыкаю |
| М. |
мі́стыцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Рэлігійна-ідэалістычны погляд, які прызнае існаванне надпрыродных, таямнічых сіл і магчымасць зносін з імі чалавека.
2. перан. Разм. Нешта загадкавае, чаго нельга адразу зразумець, растлумачыць. Ждановіч расказваў Купалу пра новую пастаноўку «Раскіданага гнязда», у якой не будзе ні містыкі, ні сімволікі. Рамановіч.
[Ад грэч. mystikos — таямнічы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мі́стыка ’вера ў надпрыродныя, таямнічыя сілы і зносіны з імі чалавека’, ’нешта загадкавае, нерастлумачальнае’ (ТСБМ). З рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 77), якое праз зах.-еўр. мовы прыйшло са ст.-грэч. μυστικός ’таямнічы’. Не выключана ў якасці пасрэдніцы польск. мова, як у лексемы містэрыя ’тайныя абрады ў гонар бажаства ў старажытных краінах’, ’рэлігійная драма ў сярэднія вякі’, ст.-бел. мистерия ’містэрыя, таінства’ (XVI ст.), якое са ст.-польск. misteryjum < с.-ням. Mysterium (мн. л. Mysteria) < лац. mystērium < ст.-грэч. μυστήριον ’тайна, таінства’ (Булыка, Лекс. запазыч., 179; Фасмер, 2, 627) < ст.-грэч. μύω ’закрываю вочы, стульваю губы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мі́стыка-аскеты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мі́стыка-аскеты́чны |
мі́стыка-аскеты́чная |
мі́стыка-аскеты́чнае |
мі́стыка-аскеты́чныя |
| Р. |
мі́стыка-аскеты́чнага |
мі́стыка-аскеты́чнай
мі́стыка-аскеты́чнае |
мі́стыка-аскеты́чнага |
мі́стыка-аскеты́чных |
| Д. |
мі́стыка-аскеты́чнаму |
мі́стыка-аскеты́чнай |
мі́стыка-аскеты́чнаму |
мі́стыка-аскеты́чным |
| В. |
мі́стыка-аскеты́чны (неадуш.)
мі́стыка-аскеты́чнага (адуш.) |
мі́стыка-аскеты́чную |
мі́стыка-аскеты́чнае |
мі́стыка-аскеты́чныя (неадуш.)
мі́стыка-аскеты́чных (адуш.) |
| Т. |
мі́стыка-аскеты́чным |
мі́стыка-аскеты́чнай
мі́стыка-аскеты́чнаю |
мі́стыка-аскеты́чным |
мі́стыка-аскеты́чнымі |
| М. |
мі́стыка-аскеты́чным |
мі́стыка-аскеты́чнай |
мі́стыка-аскеты́чным |
мі́стыка-аскеты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мі́стык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мі́стык |
мі́стыкі |
| Р. |
мі́стыка |
мі́стыкаў |
| Д. |
мі́стыку |
мі́стыкам |
| В. |
мі́стыка |
мі́стыкаў |
| Т. |
мі́стыкам |
мі́стыкамі |
| М. |
мі́стыку |
мі́стыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ми́стика мі́стыка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)