міра́кль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. міра́кль міра́клі
Р. міра́кля міра́кляў
Д. міра́клю міра́клям
В. міра́кль міра́клі
Т. міра́клем міра́клямі
М. міра́клі міра́клях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міра́кль м., уст. мира́кль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міра́кль, ‑я, м.

Сярэдневяковы вершаваны драматычных твор рэлігійнага характару.

[Ад лац. miraculum — цуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мира́кль театр., уст. міра́кль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)