мірабе́ль, -я і -ю, м.

1. -я, мн. -і, -яў. Пладовае дрэва сямейства ружавых, падобнае на сліву.

2. -ю, зб. Дробныя жоўтыя плады гэтага дрэва.

|| прым. мірабе́левы, -ая, -ае і мірабе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мірабе́ль

‘плады’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мірабе́ль
Р. мірабе́лю
Д. мірабе́лю
В. мірабе́ль
Т. мірабе́лем
М. мірабе́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мірабе́ль

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мірабе́ль мірабе́лі
Р. мірабе́ля мірабе́ляў
Д. мірабе́лю мірабе́лям
В. мірабе́ль мірабе́лі
Т. мірабе́лем мірабе́лямі
М. мірабе́лі мірабе́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мірабе́ль, -ля, (о плодах и собир.) -лю м., бот. мирабе́ль ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мірабе́ль, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Пладовае дрэва, падобнае на сліву.

2. ‑ю, зб. Дробныя жоўтыя плады гэтага дрэва.

[Фр. mirabelle, ад назвы мястэчка Мірабо на поўдні Францыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мирабе́ль бот. мірабе́ль, -лі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)