міно́гавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міно́гавы міно́гавая міно́гавае міно́гавыя
Р. міно́гавага міно́гавай
міно́гавае		 міно́гавага міно́гавых
Д. міно́гаваму міно́гавай міно́гаваму міно́гавым
В. міно́гавы (неадуш.)
міно́гавага (адуш.)		 міно́гавую міно́гавае міно́гавыя (неадуш.)
міно́гавых (адуш.)
Т. міно́гавым міно́гавай
міно́гаваю		 міно́гавым міно́гавымі
М. міно́гавым міно́гавай міно́гавым міно́гавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міно́гавы мино́говый, мино́жий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міно́гавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да міногі. // Прызначаны для лоўлі міногі.

2. у знач. наз. міно́гавыя, ‑ых. Назва сямейства водных бяссківічных пазваночных жывёл, да якога адносіцца мінога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міно́га, -і, ДМ -но́зе, мн. -і, -но́г, ж.

Водная прымітыўная пазваночная жывёліна сямейства міногавых са змеепадобным целам.

Марская м.

|| прым. міно́гавы, -ая, -ае.

Сямейства міногавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мино́говый, мино́жий міно́гавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)