мінда́ль, -я і -ю, м.

1. -я, мн. -і, -яў. Паўднёвае дрэва сямейства ружавых з пладамі ў выглядзе арэхаў авальнай формы.

2. -ю, зб. Плады гэтага дрэва.

|| прым. мінда́льны, -ая, -ае.

М. арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінда́ль

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мінда́ль
Р. мінда́лю
Д. мінда́лю
В. мінда́ль
Т. мінда́лем
М. мінда́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мінда́ль

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мінда́ль мінда́лі
Р. мінда́ля мінда́ляў
Д. мінда́лю мінда́лям
В. мінда́ль мінда́лі
Т. мінда́лем мінда́лямі
М. мінда́лі мінда́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мінда́ль м.

1. (род. мінда́ля) (дерево) минда́ль;

2. (род. мінда́лю) (о древесине, плодах и собир.) минда́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мінда́ль, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Род раслін сямейства ружакветных з пладамі ў выглядзе арэхаў авальнай формы.

2. ‑ю, зб. Плады гэтага дрэва.

3. ‑ю, зб. Насенне пладоў гэтага дрэва.

[Ад грэч. amygdalus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мінда́ль 1 ’расліна і плады Amigdalus’ (ТСБМ). З рус. миндаль (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з польск. migdał з другаснай назалізацыяй пад уплывам м‑ (Фасмер, 2, 623). З рус. мовы і мінда́ліна ’залоза ў глотцы’, ’жаўлак у горнай пародзе’ (ТСБМ, БелСЭ, 7).

Мінда́ль 2 ’медаль’ (Шат.). З меда́ль (гл.); ‑н‑ пад уплывам другаснай назалізацыі з пачатковага м‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чуфа́, ‑ы, ж.

Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства асаковых, клубні якой ужываюцца ў харчовай і кандытарскай прамысловасць земляны міндаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

минда́ль бот. мінда́ль, род. (о растении) мінда́ля и (о плоде и семенах) мінда́лю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мінда́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да міндаля. // Які атрымліваюць з міндалю. Міндальнае малако. // Прыгатаваны, зроблены з міндалю, з міндалем. Міндальны торт.

2. Ружовы, падобны колерам на міндаль.

3. перан. Да прыкрасці ласкавы, саладжавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мігда́л, мікда́ль, мікда́ліна, мігда́лік, мігда́лы ’міндаль (дрэва і плады)’, ’нябесная манна’, ’прысмакі, ласункі’ (Нас., Дун.-Марц.; гродз., Сцяшк. Сл.; слуц., Жыв. сл.; паўд.-усх., КЭС), ст.-бел. микгдалъ, мигдалъ ’міндаль’ (XV ст.) запазычаны са ст.-польск. migdał ’тс’, якое з лац. amygdalum < ст.-грэч. ἀμύγδαλος, ἀμυγδάλη, άμυγδάλιον, — апошнія з семіцкіх моў (Булыка, Лекс. запазыч., 148; Кюнэ, Poln., 77; Фасмер, 2, 623; ЕСУМ, 3, 457).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)