мінда́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мінда́левы мінда́левая мінда́левае мінда́левыя
Р. мінда́левага мінда́левай
мінда́левае		 мінда́левага мінда́левых
Д. мінда́леваму мінда́левай мінда́леваму мінда́левым
В. мінда́левы (неадуш.)
мінда́левага (адуш.)		 мінда́левую мінда́левае мінда́левыя (неадуш.)
мінда́левых (адуш.)
Т. мінда́левым мінда́левай
мінда́леваю		 мінда́левым мінда́левымі
М. мінда́левым мінда́левай мінда́левым мінда́левых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мінда́левы минда́левый, минда́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мінда́левы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да міндаля.

2. у знач. наз. мінда́левыя, ‑ых. Група, падсямейства раслін сямейства ружакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

минда́левый мінда́левы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

минда́льный мінда́льны, мінда́левы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арэ́х, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Плод, семя ў выглядзе ядра ў цвёрдай шкарлупцы. Грэцкія, кедравыя арэхі. Пражаныя арэхі. Рваць, вылушчваць арэхі. □ Смачны жабе арэх, ды зубоў бог не даў. Прыказка. / ‑у, у знач. зб. Міндалевы, мускатны арэх. // ‑а. Аднанасенны плод некаторых раслін, з цвёрдым дравяністым каляплоднікам (напрыклад: дуба, каштана і інш.).

2. ‑а. Дрэва або куст, на якім растуць такія плады.

3. ‑у. Прыгожая, цвёрдая драўніна такіх дрэў, якая ідзе на сталярныя вырабы.

4. ‑у. Спец. Гатунак каменнага вугалю.

•••

Арэх-свістун — пусты арэх.

Зарабіць на арэхі гл. зарабіць.

Моцны арэх — пра што‑н. цяжкае для дасягнення, авалодання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)