міна́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
міна́ю |
міна́ем |
| 2-я ас. |
міна́еш |
міна́еце |
| 3-я ас. |
міна́е |
міна́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
міна́ў |
міна́лі |
| ж. |
міна́ла |
| н. |
міна́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
міна́й |
міна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
міна́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
міна́ць несов.
1. (проходить, проезжать мимо) минова́ть;
2. обходи́ть;
нія́кае лі́ха яго́ не міна́е — никако́е несча́стье его́ не обхо́дит;
3. (о времени, состоянии) проходи́ть;
міна́е год — прохо́дит год;
міна́е хваро́ба — прохо́дит боле́знь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
міна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да мінуць (у 1, 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Міна́ць ’праходзіць побач’ (Нас., Шат., Касп., Растарг.), ’абыходзіць’ (вільн., Сл. ПЗБ; ТС), ’прапускаць, абганяць’ (паўд.-усх., КЭС), міна́цца ’сустракацца’ (Нас.), ’праяжджаць, праходзіць міма’ (Растарг., ТС; стаўбц., Сл. ПЗБ). Да міну́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мінаць, мінацца, прамінаць; ісці, бегчы, прабягаць, плысці, пасоўвацца, праходзіць, ляцець, праносіцца, цягнуцца, сцякаць (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Прамі́н ’прамінка, перапынак’ (Нас.), сюды ж прамілах ’спакой’ (^перапынак) (шальч., Сл. ПЗБ), прапілоўваць ’мінаць’ (ТС). Да мінаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
міна́нне ср.
1. минова́ние;
2. прохожде́ние;
1, 2 см. міна́ць 1, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ро́змін, разьмі́н ’раз’езд на дарозе’ (Шат., Касп.), ’мінанне сустрэчных адзін каля аднаго’ (Стан.). Да разміну́цца, міна́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Заміна́ць ’перашкаджаць’. Рус. замина́ть ’перашкаджаць, прыпыняць’, укр. замина́ти (розмову) ’прыпыняць (размову)’, балг. замина̀вам ’ад’язджаць’, макед. замине ’ад’язджаць, мінаць’. Ст.-рус. заминати ’ўтойваць, перашкаджаць’ (XVII ст.). Параўн. рус. зами́нка ’затрымка’. Значэнне ’перашкаджаць’ у кораня, прадстаўленага ў дзеяслове мінаць ’праходзіць’ (гл.), вынікае пры спалучэнні з прэфіксам за‑, які мае шмат значэнняў, у тым ліку і значэнні прасторавага абмежавання (В. С. Ільїн. Префікси в сучасній українській мові, 1953, 87–94). Копечны, Zákl. zásoba, 206; Фасмер, 2, 624.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
преходи́ть несов., книжн., уст.
1. (переходить) перахо́дзіць;
2. (проходить) прахо́дзіць; (миновать) міна́ць; (исчезать) зніка́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)