міна́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. міна́ецца міна́юцца
Прошлы час
м. міна́ўся міна́ліся
ж. міна́лася
н. міна́лася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міна́цца несов.

1. проходи́ть; истека́ть;

2. конча́ться;

1, 2 см. міну́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міна́цца, ‑аецца.

Незак. да мінуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

избега́ться несов., страд. пазбяга́цца; абыхо́дзіцца, абміна́цца, міна́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міна́ць ’праходзіць побач’ (Нас., Шат., Касп., Растарг.), ’абыходзіць’ (вільн., Сл. ПЗБ; ТС), ’прапускаць, абганяць’ (паўд.-усх., КЭС), міна́цца ’сустракацца’ (Нас.), ’праяжджаць, праходзіць міма’ (Растарг., ТС; стаўбц., Сл. ПЗБ). Да міну́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мінаць, мінацца, прамінаць; ісці, бегчы, прабягаць, плысці, пасоўвацца, праходзіць, ляцець, праносіцца, цягнуцца, сцякаць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

улета́ть несов.

1. ляце́ць; (вылетать) вылята́ць; (отлетать) адлята́ць; (куда-л.) залята́ць;

пти́цы уже́ улета́ют пту́шкі ўжо адлята́юць;

2. перен. (миновать) міна́ць, міна́цца; (проходить) пралята́ць, прахо́дзіць; (исчезать) зніка́ць;

вре́мя улета́ет час міна́е (прахо́дзіць);

наде́жды улета́ют надзе́і зніка́юць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)