мі́ксер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне для прыгатавання сумесей, змешвання.

|| прым. мі́ксерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́ксер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мі́ксер мі́ксеры
Р. мі́ксера мі́ксераў
Д. мі́ксеру мі́ксерам
В. мі́ксер мі́ксеры
Т. мі́ксерам мі́ксерамі
М. мі́ксеры мі́ксерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́ксер м., спец. ми́ксер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́ксер, ‑а, м.

1. Спец. Сасуд для прыёму вадкага чыгуну з доменнай печы.

2. Прылада для прыгатавання розных сумесяў.

[Англ. mixer — змяшальнік, ад дзеясл. to mix — змешваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ми́ксер мет., эл. мі́ксер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)