назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мікрако́сму | |
| мікрако́сму | |
| мікрако́смам | |
| мікрако́сме |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мікрако́сму | |
| мікрако́сму | |
| мікрако́смам | |
| мікрако́сме |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. Свет вельмі малых велічынь (атамаў, малекул
2. У філасофіі: свет чалавека як адлюстраванне Сусвету.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2. У натурфіласофіі 16 ст. і ў некаторых старажытных філосафаў — чалавек, які з яўляецца цэнтрам вялікага свету — макракосму і таемна з ім звязаны.
[Ад грэч. mikrós — маленькі і kosmos — свет.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макрако́см, -у,
Сусвет, увесь свет, космас; свет вялікіх велічынь;
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
микроко́см
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мікрако́смас, ‑у,
Тое, што і
[Ад грэч. mikrós — маленькі і kosmos — свет.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макрако́см, ‑у,
[Ад грэч. makrós — вялікі і kosmos — свет.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мі́кра — у шматлікіх назвах з навукі і тэхнікі: мікраскоп, мікраметр,
Мі́кра ’дробнарыбіца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)