мігра́нты, -таў (ед. мігра́нт м.) мигра́нты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігра́нты, ‑аў; адз. мігрант, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Людзі або жывёліны, якія мігрыруюць.

[Ад лац. migrans — які перасяляецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігра́нт

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мігра́нт мігра́нты
Р. мігра́нта мігра́нтаў
Д. мігра́нту мігра́нтам
В. мігра́нт мігра́нты
Т. мігра́нтам мігра́нтамі
М. мігра́нце мігра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мигра́нты мігра́нты, -таў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігра́нт

‘чалавек; жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мігра́нт мігра́нты
Р. мігра́нта мігра́нтаў
Д. мігра́нту мігра́нтам
В. мігра́нта мігра́нтаў
Т. мігра́нтам мігра́нтамі
М. мігра́нце мігра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)