мяша́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Жывёліна або расліна, якая паходзіць ад скрыжавання двух розных відаў, парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяша́нец

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́нец мяша́нцы
Р. мяша́нца мяша́нцаў
Д. мяша́нцу мяша́нцам
В. мяша́нец мяша́нцы
Т. мяша́нцам мяша́нцамі
М. мяша́нцы мяша́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяша́нец

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́нец мяша́нцы
Р. мяша́нца мяша́нцаў
Д. мяша́нцу мяша́нцам
В. мяша́нца мяша́нцаў
Т. мяша́нцам мяша́нцамі
М. мяша́нцу мяша́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяша́нец

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяша́нец мяша́нцы
Р. мяша́нца мяша́нцаў
Д. мяша́нцу мяша́нцам
В. мяша́нца мяша́нцаў
Т. мяша́нцам мяша́нцамі
М. мяша́нцы мяша́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяша́нец, -нца м. полукро́вка ж., разг. по́месь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяша́нец, ‑нца, м.

Разм. Жывёла або расліна, атрыманая ад скрыжавання двух розных парод, відаў; метыс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мяша́нец, міша́нец ’патомак ад шлюбу людзей рознай нацыянальнасці, расы’, ’жывёла змешанай пароды’ (ТСБМ, Нас., Нік. Очерки; лудз., Сл. ПЗБ). Паводле націску можна дапусціць запазычанне з польск. mieszaniec ’тс’; рус. ніжагар. — ме́шанец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́шань, ‑і, ж.

Разм.

1. Мешанка.

2. Метыс, мяшанец.

3. Тое, што і мешаніна (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́шань¹, -і, ж.

1. Сумесь.

М. пяску і гліны.

2. Жывёла або расліна, якія атрыманы ў выніку скрыжавання дзвюх розных парод, двух гатункаў; мяшанец (разм.).

М. кабылы і асла.

3. Тое, што і мешанка.

Вядро мешані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяша́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Тое, што і мешанка (у 1 знач.).

2. Жан. да мяшанец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)