Мянькі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мянькі́
Р. Мянько́ў
Д. Мянька́м
В. Мянькі́
Т. Мянька́мі
М. Мянька́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мянёк, мянька́, мн. мянькі́, мянько́ў, м.

Тое, што і мянтуз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мянё́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мянё́к мянькі́
Р. мянька́ мянько́ў
Д. мяньку́ мянька́м
В. мянька́ мянько́ў
Т. мянько́м мянька́мі
М. мяньку́ мянька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)