мя́льца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мя́льца мя́льцы
Р. мя́льца мя́льцаў
Д. мя́льцу мя́льцам
В. мя́льца мя́льцы
Т. мя́льцам мя́льцамі
М. мя́льцы мя́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мя́льца ср., уменьш. пе́стик м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мя́льца, ‑а, н.

Памянш. да мяла (у 1 знач.); невялікае мяла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́стик м.

1. бот. пе́сцік, -ка м.;

2. уменьш. таўка́чык, -ка м.; мя́льца, -ца ср.; см. пест;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)