мядо́вік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мядо́вік мядо́вікі
Р. мядо́віка мядо́вікаў
Д. мядо́віку мядо́вікам
В. мядо́вік мядо́вікі
Т. мядо́вікам мядо́вікамі
М. мядо́віку мядо́віках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мядо́вік м. (медовый пряник) медо́вик, коври́жка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мядо́вік, ‑а, м.

Мядовы пернік. Асаблівым попытам карысталіся пернікі-мядовікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мядовік ’пернік з мёдам’ (лоеў., Мат. Гом.). Рус. пск., смал. медовик ’пірог з мёдам’. Да мядовы < мёд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

медови́к

1. (медовый пряник) разг. мядо́вы пе́рнік; мядо́вік, -ка м.;

2. (нектарник) бот. некта́рнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коври́жка ж. (пряник) разг. пе́рнік, -ка м.; (медовая) мядо́вік, -ка м.;

◊

ни за каки́е коври́жки ні за які́я пе́рнікі, ні за што на све́це.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)