мэ́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. мэ́кну мэ́кнем
2-я ас. мэ́кнеш мэ́кнеце
3-я ас. мэ́кне мэ́кнуць
Прошлы час
м. мэ́кнуў мэ́кнулі
ж. мэ́кнула
н. мэ́кнула
Загадны лад
2-я ас. мэ́кні мэ́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час мэ́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мэ́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да мэкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мэкнуць ’ударыць’ (гор., Мат. Маг.). Да шмя́кнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мэ́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць працяжныя гукі «мэ-мэ» (пра авечак, коз).

|| аднакр. мэ́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. мэ́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замэ́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць мэкаць. // Мэкнуць. Каза замэкала і .. уцякла ў катух. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)