мэблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што.

Абставіць (абстаўляць) мэбляй.

М. кватэру.

|| наз. мэбліро́ўка, -і, ДМо́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэблява́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мэблю́ю мэблю́ем
2-я ас. мэблю́еш мэблю́еце
3-я ас. мэблю́е мэблю́юць
Прошлы час
м. мэблява́ў мэблява́лі
ж. мэблява́лі
мэблява́ла
н. мэблява́ла
Загадны лад
2-я ас. мэблю́й мэблю́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мэблю́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мэблява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. мэблю́ю мэблю́ем
2-я ас. мэблю́еш мэблю́еце
3-я ас. мэблю́е мэблю́юць
Прошлы час
м. мэблява́ў мэблява́лі
ж. мэблява́ла
н. мэблява́ла
Загадны лад
2-я ас. мэблю́й мэблю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час мэблява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мэблява́ць сов. и несов. меблирова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Абставіць (абстаўляць) памяшканне мэбляй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэбліро́ўка, -і, ДМо́ўцы, ж.

1. гл. мэбляваць.

2. зб. Мэбля, абстаноўка.

Багатая м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меблирова́ть сов. и несов. мэблява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэблява́цца, ‑люецца; незак.

Зал. да мэбляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэблява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мэбляваць.

2. у знач. прым. З мэбляй, з абстаноўкай. Мэбляваны пакой. Мэбляваная кватэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэбліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. мэбляваць.

2. зб. Мэбля, абстаноўка памяшкання. Калі інжынер вайшоў у каюту, ён здзівіўся пышнай і багатай мэбліроўцы. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)