мы́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мы́ты мы́тая мы́тае мы́тыя
Р. мы́тага мы́тай
мы́тае		 мы́тага мы́тых
Д. мы́таму мы́тай мы́таму мы́тым
В. мы́ты (неадуш.)
мы́тага (адуш.)		 мы́тую мы́тае мы́тыя (неадуш.)
мы́тых (адуш.)
Т. мы́тым мы́тай
мы́таю		 мы́тым мы́тымі
М. мы́тым мы́тай мы́тым мы́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мы́ты мы́тая мы́тае мы́тыя
Р. мы́тага мы́тай
мы́тае		 мы́тага мы́тых
Д. мы́таму мы́тай мы́таму мы́тым
В. мы́ты (неадуш.)
мы́тага (адуш.)		 мы́тую мы́тае мы́тыя (неадуш.)
мы́тых (адуш.)
Т. мы́тым мы́тай
мы́таю		 мы́тым мы́тымі
М. мы́тым мы́тай мы́тым мы́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мы́ты мы́тая мы́тае мы́тыя
Р. мы́тага мы́тай
мы́тае		 мы́тага мы́тых
Д. мы́таму мы́тай мы́таму мы́тым
В. мы́ты (неадуш.)
мы́тага (адуш.)		 мы́тую мы́тае мы́тыя (неадуш.)
мы́тых (адуш.)
Т. мы́тым мы́тай
мы́таю		 мы́тым мы́тымі
М. мы́тым мы́тай мы́тым мы́тых

Кароткая форма: мы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́ты

1. прич. мы́тый; (о белье и т.п. — ещё) сти́ранный;

2. прил. мы́тый; сти́раный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мыць.

2. у знач. прым. Вымыты, чысты. Мытая бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́тый мы́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сти́ранный прич. мы́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сти́раный прил., разг.

1. мы́ты, вы́мыты;

2. (не новый) не но́вы, но́шаны, мы́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мыць, мы́ю, мы́еш, мы́е; мы́ты; незак.

1. каго-што. Ачышчаць ад гразі, бруду вадой з мылам ці якой-н. іншай вадкасцю.

М. дзіця.

Рука руку мые (прыказка: аб адносінах людзей, калі яны пакрываюць дрэнныя ўчынкі адзін аднаго).

2. што. Абліваць вадой паверхню чаго-н.; абмываць.

Рака бераг мые.

|| зак. вы́мыць, -мыю, -мыеш, -мые; -мыты і памы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты.

|| звар. мы́цца, мы́юся, мы́ешся, мы́ецца; зак. вы́мыцца, -мыюся, -мыешся, -мыецца і памы́цца, -мы́юся, -мы́ешся, -мы́ецца.

|| наз. мыццё, -я́, н. (да 1 знач.).

|| прым. мы́йны, -ая, -ае.

Мыйная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перамы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., каго-што.

1. Вымыць нанава.

П. сподак.

2. Вымыць усё, многае, усіх, многіх.

П. увесь посуд.

|| незак. перамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)