◎ Мы́льцы, мыльцы ’бульбянікі (аладкі з тоўчанай бульбы)’ (ветк., Мат. Гом.). У выніку кантамінацыі мьільца і млінцы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мыле́ц
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мыле́ц |
| Р. |
мыльцу́ |
| Д. |
мыльцу́ |
| В. |
мыле́ц |
| Т. |
мыльцо́м |
| М. |
мыльцы́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Мыньцы́ (мн.) ’блінцы’ (нараўл., Мат. Гом.). Да мыльцы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мы́льца, мыльцы ’гарохавы кісель, густая каша з гарохавай мукі’ (Нас., Касп., Анім. дад.). Да мыла (гл.). Названа так паводле формы, падобнай да кавалачкаў самаробнага мыла: кашу, пасля таго як яна застыне, рэзалі на кавалачкі і елі з канапляным алеем.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)