мы́лкі, -ая, -ае.

Які дае многа пены.

Мылкае мыла.

|| наз. мы́лкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́лкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мы́лкі мы́лкая мы́лкае мы́лкія
Р. мы́лкага мы́лкай
мы́лкае		 мы́лкага мы́лкіх
Д. мы́лкаму мы́лкай мы́лкаму мы́лкім
В. мы́лкі (неадуш.)
мы́лкага (адуш.)		 мы́лкую мы́лкае мы́лкія (неадуш.)
мы́лкіх (адуш.)
Т. мы́лкім мы́лкай
мы́лкаю		 мы́лкім мы́лкімі
М. мы́лкім мы́лкай мы́лкім мы́лкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́лкі мы́лкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́лкі, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка распускаецца ў вадзе, дае многа пены. Мылкае мыла. // Які добра распускае ў сабе мыла; у склад якога ўваходзіць многа мыла. Мылкая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мы́лкі, мылкі́ ’(пра бульбу) які не разварваецца’ (шальч., Сл. ПЗБ). Відаць, да му́лкі 1 (гл.). Мена ы > у з’яўляецца характэрнай на балта-слав. паграніччы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мы́лкий мы́лкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плы́ўка ’павольна, мякка’ (Сцяшк. МГ). Беларускае. Да аддзеяслоўнага прыметніка ⁺плыўкі з суф. ‑к‑ са значэннем ’схільны да дзеяння, названага ўтваральным дзеясловам’ (гл. плыць) — як грузкі, даўкі, мылкі, плаўкі і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)