мучы́целька

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мучы́целька мучы́целькі
Р. мучы́целькі мучы́целек
Д. мучы́цельцы мучы́целькам
В. мучы́цельку мучы́целек
Т. мучы́целькай
мучы́целькаю		 мучы́целькамі
М. мучы́цельцы мучы́цельках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мучы́целька ж. мучи́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучы́целька, ‑і, ДМ ‑льны; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Жан. да мучыцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мучы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто мучыць каго-н.

|| ж. мучы́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек (разм.).

|| прым. мучы́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

истяза́тельница мучы́целька, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучи́тельница ж. мучы́целька, -кі ж.; кат, род. ка́та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)