мучно́е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. мучно́е
Р. мучно́га
Д. мучно́му
В. мучно́е
Т. мучны́м
М. мучны́м

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мучно́е сущ. мучно́е

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мучны́ мучна́я мучно́е мучны́я
Р. мучно́га мучно́й
мучно́е		 мучно́га мучны́х
Д. мучно́му мучно́й мучно́му мучны́м
В. мучны́ (неадуш.)
мучно́га (адуш.)		 мучну́ю мучно́е мучны́я (неадуш.)
мучны́х (адуш.)
Т. мучны́м мучно́й
мучно́ю		 мучны́м мучны́мі
М. мучны́м мучно́й мучны́м мучны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мучны́, -а́я, -о́е.

1. гл. мука́.

2. Прыгатаваны з мукі.

Мучныя аладкі.

Любіць мучное (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мучны́ в разн. знач. мучно́й;

м. мяшо́к — мучно́й мешо́к;

~на́я стра́ва — мучно́е блю́до

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да мукі, прызначаны для мукі. Вось ужо апошняя прама, крама мучная, а далей пойдуць хаты земляробаў. Пестрак.

2. Прыгатаваны з мукі. Мучны клей. // у знач. наз. мучно́е, ‑ога, н. Ежа з мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дыл, дыло́к ’самая мяккая мука пры сеянні, парашок’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 200–201), як і рус. дыл ’пыл, якое-н. расцёртае ў парашок рэчыва’, дыль ’мучное, хлебнае, крухмальнае рэчыва ў збожжы’, роднаснае літ. dūlis ’туман, пара’, dùlkė ’пылінка’: да і.-е. *dhū̆‑l‑ (Трубачоў, там жа, не згаджаецца з тлумачэннем Абаева: параўнанне з асец. формамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)