мута́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мута́нтны |
мута́нтная |
мута́нтнае |
мута́нтныя |
| Р. |
мута́нтнага |
мута́нтнай
мута́нтнае |
мута́нтнага |
мута́нтных |
| Д. |
мута́нтнаму |
мута́нтнай |
мута́нтнаму |
мута́нтным |
| В. |
мута́нтны (неадуш.)
мута́нтнага (адуш.) |
мута́нтную |
мута́нтнае |
мута́нтныя (неадуш.)
мута́нтных (адуш.) |
| Т. |
мута́нтным |
мута́нтнай
мута́нтнаю |
мута́нтным |
мута́нтнымі |
| М. |
мута́нтным |
мута́нтнай |
мута́нтным |
мута́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мута́нтны спец. мута́нтный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мута́нтны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мутанта, які ўтварыўся ў выніку мутацыі. Мутантныя клеткі. Мутантныя гатункі пшаніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)