мута́нт

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мута́нт мута́нты
Р. мута́нта мута́нтаў
Д. мута́нту мута́нтам
В. мута́нт мута́нты
Т. мута́нтам мута́нтамі
М. мута́нце мута́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мута́нт

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мута́нт мута́нты
Р. мута́нта мута́нтаў
Д. мута́нту мута́нтам
В. мута́нта мута́нтаў
Т. мута́нтам мута́нтамі
М. мута́нце мута́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мута́нт м., спец. мута́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мута́нт биол. мута́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мута́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Асобіна жывёлін або раслін, якая ўзнікае ў выніку мутацыі (у 2 знач.).

[Ад лац. mutans ад mutare — мяняць, змяняць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)