мутаге́н, -у, м. (спец.).

Агульная назва фізічных, хімічных, біялагічных фактараў, здольных стымуляваць мутацыю (у 1 знач.).

|| прым. мутаге́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мутаге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мутаге́н мутаге́ны
Р. мутаге́ну мутаге́наў
Д. мутаге́ну мутаге́нам
В. мутаге́н мутаге́ны
Т. мутаге́нам мутаге́намі
М. мутаге́не мутаге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мутаге́н, -ну м., спец. мутаге́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мутаге́н биол. мутаге́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мутаге́н, ‑у, м.

Спец. Фізічны, хімічны і біялагічны фактары, якія выклікаюць мутацыю (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)