мусо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мусо́н |
мусо́ны |
| Р. |
мусо́ну |
мусо́наў |
| Д. |
мусо́ну |
мусо́нам |
| В. |
мусо́н |
мусо́ны |
| Т. |
мусо́нам |
мусо́намі |
| М. |
мусо́не |
мусо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мусо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.
Устойлівы сезонны вецер, які летам дзьме з мора на сушу, а зімой з сушы на мора.
Трапічныя мусоны.
|| прым. мусо́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)