мусо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мусо́н мусо́ны
Р. мусо́ну мусо́наў
Д. мусо́ну мусо́нам
В. мусо́н мусо́ны
Т. мусо́нам мусо́намі
М. мусо́не мусо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мусо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Устойлівы сезонны вецер, які летам дзьме з мора на сушу, а зімой з сушы на мора.

Трапічныя мусоны.

|| прым. мусо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мусо́н, -ну м. муссо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мусо́н, ‑у, м.

Вецер, які летам дзьме з мора на сушу, а зімой з сушы на мора.

[Фр. mousson, ад араб. mausim — пара года.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муссо́н мусо́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)