мусо́лить несов., разг.

1. (смачивать слюной) слі́ніць;

2. (пачкать) цухмо́ліць, мусо́ліць, шмальцава́ць;

3. (что — возиться с чем-л.) перен. важда́цца (з чым); валту́зіцца (з чым); (тянуть) цягну́ць (з чым); (канителить) валаво́дзіць (з чым); (жевать) жава́ць (што);

мусо́лить (какой-л.) вопро́с жава́ць (якое-небудзь) пыта́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цухмо́ліць несов., разг. (пачкать) мусо́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валаво́дзіць несов., разг. волы́нить, каните́лить; мусо́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шмальцава́ць несов. (грязнить) мусо́лить, замусо́ливать, заса́ливать; зама́сливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́слить несов., разг., см. мусо́лить​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мусо́литься

1. слі́ніцца;

2. страд. слі́ніцца, цухмо́ліцца, мусо́ліцца, шмальцава́цца; см. мусо́лить​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мусо́ленный прич., мусо́леный прил.

1. слі́нены;

2. цухмо́лены, мусо́лены, шмальцава́ны; см. мусо́лить​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Му́сліць (іран.) ’думаць, меркаваць’ (Нас.). З рус. пск., цвяр., смал. муслить ’тс’, муслять ’мудрыць’ складае адзін арэал. Утварылася як кантамінацыя лексем мыслить і мусолить. Пра апошняе гл. Фасмер (3, 16).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жава́ць несов.

1. жева́ть;

ж. кава́лак хле́ба — жева́ть кусо́к хле́ба;

2. перен. жева́ть, мусо́лить;

ж. яко́е-не́будзь пыта́нне — жева́ть (мусо́лить) како́й-л. вопро́с;

◊ ж. жва́чку — жева́ть жва́чку;

жывём, хлеб жуём — погов. живём, хлеб жуём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мусоліцца ’забруджвацца ад неахайнага карыстання, зашмальцоўвацца’, мусоліць ’часта дакранацца насліненымі або бруднымі пальцамі’ (ТСБМ). Не зусім яснае слова. Рус. муслить, мусолить, муслякать ’тс’. Магчыма, генетычна звязаны са ст.-грэч. μύδος ’вільгаць, гніллё’, μύζω, μυζάω ’смакчу’, ст.-інд. mudirás ’хмара’, с.-ірл. muad ’тс’, новав.-ням. Schmutz ’гразь, бруд’ (Фасмер, 3, 16–17).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)