Муровы ’мураваны’ (Маш.). Да мур 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

муро́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. муро́ва муро́вы
Р. муро́вы муро́ў
Д. муро́ве муро́вам
В. муро́ву муро́вы
Т. муро́вай
муро́ваю		 муро́вамі
М. муро́ве муро́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)