мурзі́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мурзі́ла мурзі́лы
Р. мурзі́лы мурзі́л
Д. мурзі́лу мурзі́лам
В. мурзі́лу мурзі́л
Т. мурзі́лам мурзі́ламі
М. мурзі́ле мурзі́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мурзі́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мурзі́ла мурзі́лы
Р. мурзі́лы мурзі́л
Д. мурзі́ле мурзі́лам
В. мурзі́лу мурзі́л
Т. мурзі́лай
мурзі́лаю		 мурзі́ламі
М. мурзі́ле мурзі́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мурзі́ла м. и ж. замара́шка м. и ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мурзі́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Тое, што і мурза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)