муля́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Злепак або мадэль прадмета ў натуральную велічыню.

Васковы м. медаля.

|| прым. муля́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муля́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. муля́ж муляжы́
Р. муляжа́ муляжо́ў
Д. муляжу́ муляжа́м
В. муля́ж муляжы́
Т. муляжо́м муляжа́мі
М. муляжы́ муляжа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

муля́ж м. муля́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муля́ж спец. муля́ж, -жу́ и (о вещи) -жа́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муля́ж, ‑а, м.

Спец. Злепак, мадэль прадмета ў натуральную велічыню. Муляж яблыка.

[Фр. moulage — фармоўка, адліўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Муля́ж ’злепак, мадэль прадмета ў натуральную велічыню’ (ТСБМ). З рус. мовы, у якой з франц. moulage ’фармоўка’ < mouler ’адліваць’ < moule ’форма’ < лац. modulus ’мера’ (Голуб-Ліер, 325).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)