мула́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мула́тка мула́ткі
Р. мула́ткі мула́так
Д. мула́тцы мула́ткам
В. мула́тку мула́так
Т. мула́ткай
мула́ткаю		 мула́ткамі
М. мула́тцы мула́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мула́тка ж. мула́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мула́тка мула́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мула́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мулат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мула́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

Нашчадак белага чалавека і негра.

|| ж. мула́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. мула́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)