мулава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мулава́ты мулава́тая мулава́тае мулава́тыя
Р. мулава́тага мулава́тай
мулава́тае		 мулава́тага мулава́тых
Д. мулава́таму мулава́тай мулава́таму мулава́тым
В. мулава́ты (неадуш.)
мулава́тага (адуш.)		 мулава́тую мулава́тае мулава́тыя (неадуш.)
мулава́тых (адуш.)
Т. мулава́тым мулава́тай
мулава́таю		 мулава́тым мулава́тымі
М. мулава́тым мулава́тай мулава́тым мулава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мулава́ты разг. и́листый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мулава́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Ілісты. Да самага вечара, пакуль не сцямнела, ныралі мы, але так [ножыка] і не знайшлі. Глыбока на, тым месцы было, і дно мулаватае. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́листый гле́істы; мулава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

илова́тый гле́істы; мулава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

и́льный гле́істы; мулава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)