музыка́нцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
музыка́нцкі |
музыка́нцкая |
музыка́нцкае |
музыка́нцкія |
| Р. |
музыка́нцкага |
музыка́нцкай
музыка́нцкае |
музыка́нцкага |
музыка́нцкіх |
| Д. |
музыка́нцкаму |
музыка́нцкай |
музыка́нцкаму |
музыка́нцкім |
| В. |
музыка́нцкі (неадуш.)
музыка́нцкага (адуш.) |
музыка́нцкую |
музыка́нцкае |
музыка́нцкія (неадуш.)
музыка́нцкіх (адуш.) |
| Т. |
музыка́нцкім |
музыка́нцкай
музыка́нцкаю |
музыка́нцкім |
музыка́нцкімі |
| М. |
музыка́нцкім |
музыка́нцкай |
музыка́нцкім |
музыка́нцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
музыка́нцкі музыка́нтский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
музыка́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да музыканта, складаецца з музыкантаў. Музыканцкі ўзвод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
музыка́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Артыст, наогул чалавек, які грае на якім-н. музычным інструменце.
|| ж. музыка́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).
|| прым. музыка́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
музыка́нтский музыка́нцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)