музе́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. музе́йны музе́йная музе́йнае музе́йныя
Р. музе́йнага музе́йнай
музе́йнае		 музе́йнага музе́йных
Д. музе́йнаму музе́йнай музе́йнаму музе́йным
В. музе́йны (неадуш.)
музе́йнага (адуш.)		 музе́йную музе́йнае музе́йныя (неадуш.)
музе́йных (адуш.)
Т. музе́йным музе́йнай
музе́йнаю		 музе́йным музе́йнымі
М. музе́йным музе́йнай музе́йным музе́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

музе́йны музе́йный;

◊ ~ная рэ́дкасць — музе́йная ре́дкость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да музея. Музейныя экспанаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

музе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Установа, якая збірае, вывучае, зберагае і выстаўляе для агляду помнікі матэрыяльнай і духоўнай культуры, а таксама прыродазнаўчыя калекцыі.

Краязнаўчы м.

Літаратурны м.

|| прым. музе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

музе́йный музе́йны;

музе́йная ре́дкость музе́йная рэ́дкасць;

музе́йный рабо́тник музе́йны рабо́тнік (музе́йшчык).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)