мру́каць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мру́каю |
мру́каем |
| 2-я ас. |
мру́каеш |
мру́каеце |
| 3-я ас. |
мру́кае |
мру́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мру́каў |
мру́калі |
| ж. |
мру́кала |
| н. |
мру́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
мру́кай |
мру́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
мру́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Мрук ’маўклівы, негаваркі чалавек’ (беласт., Сл. ПЗБ), мру́каць ’мармытаць’ (Нар. Гом.), мруча́ті ’муркаць, мурлыкаць, мармытаць’ (Бес.). З польск. mruk ’бурклівы чалавек’ (Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 3, 79), mrukać, mruczeć, mruknąć ’мармытаць’, ’бурчэць’, ’мурлыкаць’. Ст.-бел. мручати ’мармытаць’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. mruczeć ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 130).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)