мро́йлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мро́йлівы |
мро́йлівая |
мро́йлівае |
мро́йлівыя |
| Р. |
мро́йлівага |
мро́йлівай
мро́йлівае |
мро́йлівага |
мро́йлівых |
| Д. |
мро́йліваму |
мро́йлівай |
мро́йліваму |
мро́йлівым |
| В. |
мро́йлівы (неадуш.)
мро́йлівага (адуш.) |
мро́йлівую |
мро́йлівае |
мро́йлівыя (неадуш.)
мро́йлівых (адуш.) |
| Т. |
мро́йлівым |
мро́йлівай
мро́йліваю |
мро́йлівым |
мро́йлівымі |
| М. |
мро́йлівым |
мро́йлівай |
мро́йлівым |
мро́йлівых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Мроі, адз. л. мроя ’тое, што створана фантазіяй; мары, летуценні’ (ТСБМ), мройлівы ’жудасны’ (смарг., Сцяшк. Сл.), мроіцца ’сніцца’, ’здавацца’, мроіць ’марыць’, ’бачыць у прывідах’ (ТСБМ, Сцяшк.; Пасожжа, Крывіч, 5, 1923), мройна ’летуценна’ (Нар. Гом.). Укр. мрі́яти, мрі́ти ’здавацца’, ’марыць’, мрий ’змрочны’, мриво ’хмурнае надвор’е’, рус. мреять ’мільгацець’. Роднасныя да прасл. mьrěti (mьrějǫ) > паміра́ць, мара́ 1 (гл.). З’ява ‑oi̯‑ — дзеянне другаснага аблаўта oi паралельна з ě < ē (паводле рэгулярнага чаргавання ě/oi, напр., pěti — pojǫ, rějati — rojь) (Сольмсэн, Зб. Ягічу, 579; Міклашыч, 190; Фасмер, 2, 668; Варбот, Слав. и балк. языкозн. М., 1981, 52 і наст.). Сюды ж мра́іво, мрай (гл. Жучковіч, Местн. геогр. терм. в топоним. M., 1966, 22).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)