мо́шчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́шчаны мо́шчаная мо́шчанае мо́шчаныя
Р. мо́шчанага мо́шчанай
мо́шчанае		 мо́шчанага мо́шчаных
Д. мо́шчанаму мо́шчанай мо́шчанаму мо́шчаным
В. мо́шчаны (неадуш.)
мо́шчанага (адуш.)		 мо́шчаную мо́шчанае мо́шчаныя (неадуш.)
мо́шчаных (адуш.)
Т. мо́шчаным мо́шчанай
мо́шчанаю		 мо́шчаным мо́шчанымі
М. мо́шчаным мо́шчанай мо́шчаным мо́шчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́шчаны мо́шчаная мо́шчанае мо́шчаныя
Р. мо́шчанага мо́шчанай
мо́шчанае		 мо́шчанага мо́шчаных
Д. мо́шчанаму мо́шчанай мо́шчанаму мо́шчаным
В. мо́шчаны (неадуш.)
мо́шчанага (адуш.)		 мо́шчаную мо́шчанае мо́шчаныя (неадуш.)
мо́шчаных (адуш.)
Т. мо́шчаным мо́шчанай
мо́шчанаю		 мо́шчаным мо́шчанымі
М. мо́шчаным мо́шчанай мо́шчаным мо́шчаных

Кароткая форма: мо́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́шчаны

1. прич. мощённый; на́стланный; см. масці́ць 1;

2. прил. мощёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад масціць.

2. у знач. прым. Які мае маставую, замошчаны. Мошчаная вуліца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масці́ць, машчу́, мо́сціш, мо́сціць; мо́шчаны; незак., што.

1. Рабіць насціл з дошак, бярвення.

М. падлогу.

2. Тое, што і брукаваць.

М. брук.

3. Старанна ўкладваць, размяшчаць (разм.).

М. мэблю ў кузаў.

|| зак. вы́масціць, -машчу, -масціш, -масціць; -машчаны (да 2 знач.), замасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 2 знач.) і намасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 3 знач.).

|| наз. машчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны; зак., што (разм.).

Паставіць, пакласці (у нязручным месцы).

П. рэчы на лаўцы.

|| незак. прымо́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мощённый прич., мощёный прил. мо́шчаны; брукава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мосны 1 ’здаровы’ (Рам. 1; рагач., Нар. Гом.). Да моцны, моц (гл.). Аб мене ц > с гл. Карскі, 1, 362–363.

Мосны 2 ’мошчаны’ (Крыў., Са сл. Дзіс.). Да мост, масці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)