мо́шкара собир. машкара́, -ры́ ж., мн. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
машкара́ собир., ж. мошкара́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
за́едзь ж. гнус м., мошкара́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гнус, -су м.
1. собир., зоол. гнус; мошкара́ ж.;
2. перен., разг. гнусь ж.; паску́дство ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накуса́ць сов., в разн. знач. накуса́ть;
машкара́ ~са́ла ру́кі — мошкара́ накуса́ла ру́ки;
н. свінцу́ — накуса́ть свинца́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мошка, мошка́ ’маленькае куслівае двухкрылае насякомае’ (ТСБМ, Бес., Яруш., Бяльк., ТС). Укр., рус. мошка, мошкара́, польск. mszyca ’тс’, н.-луж. pšyca, в.-луж. šmic ’камар’, ’мошка’, чэш. mšice ’тля’. Прасл. mъši, mъxa (звязаныя чаргаваннем галосных з muxa > муха), да якога роднаснымі з’яўляюцца: літ. musià, musė́, musìs, ст.-прус. muso, лат. muša, mũša ’муха’, ст.-грэч. μυῑα, лац. musca, ст.-сакс. muggia, ст.-в.-ням. muska ’камар, мошка’, алб. mizë ’камар’ (Траўтман, 191; Буга, РФВ, 72, 193; Фасмер, 2, 667; Махэк₂, 382).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Машата́, машка́, мошка́, машката́, машкара́, машкіра́ ’мошкі’, ’безліч лятучых камароў, матылькоў, мошак’ (ТСБМ, Касп., Мядзв., Яруш., Нас., Сл. ПЗБ, ТС), ’шмат гарэзлівых дзяцей’ (Нас.), машкарэча, машке́ча ’машкара’ (Мат. Гом.), машкарня́, мошкорэ́ча ’тс’ (навагр., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. мошка, рус. мо́шка, мошкара, ст.-рус. мъшица, польск. mszyca, н.-луж. psyca ’тс’, чэш. mšice ’тля’. Прасл. mъši. І.‑е. адпаведнікі: ст.-прус. muso, лат. muša, mũsa, літ. musià, musė̃ ’муха’, ст.-грэч. μυῑα, лац. musca, ст.-сакс. muggia, ст.-в.-ням. mucka ’камар’, алб. mizë ’тс’ (Траўтман, 191; Фасмер, 2, 667).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)