мороси́ть несов. імжы́ць, імжэ́ць, імглі́ць;
дождь мороси́т дождж імжы́ць (імглі́ць).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
імглі́ць несов. мороси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замжэ́ць сов. нача́ть мороси́ть, замороси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
церушы́цца несов.
1. сы́паться, труси́ться;
2. (о дожде) мороси́ть, кра́пать, накра́пывать; (о снеге) пороши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
церушы́ць несов.
1. сы́пать, труси́ть;
2. (о дожде) мороси́ть, кра́пать, накра́пывать; (о снеге) пороши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пацяру́шваць несов.
1. посыпа́ть, потру́шивать;
2. (о дожде) мороси́ть понемно́гу, покра́пывать, накра́пывать;
3. (о снеге) пороши́ть понемно́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Матрасі́ць матрашы́ць, мытрашы́ць ’імжэць, сеяць, як праз сіта (пра дождж)’ (Бяльк., Растарг.; чачэр., Мат. Гом.). Укр. мотроши́ти ’церушыць (аб снезе)’, рус. мотроси́ть, мотро́сить ’марасіць’, бран. мотроши́ть ’тс’, наўг. ’церушыць дробнымі сняжынкамі’. Усходнеславянскае. Фасмер (2, 664) узводзіць да метать і роса. Якабсон (Slav. Word, 2, 614) лічыць гэта кантамінацыяй мороси́ть і мотать.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мараса́, мороса́ ’імжа’, ’павольны няспешны чалавек’ (ТС), ма́рась ’дробны дождж з туманам’ (Сцяшк. Сл.), марасі́ць, мырасі́ць, марусі́ць, моросі́ць, морусі́ць, марашы́ць, марушы́ць ’імгліць, імжэць, ісці (пра дробны дождж)’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС; валож., Жыв. сл.), мархаце́ць ’тс’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Рус. мороси́ть, моро́сь, моро́х, цвяр. моро́ха ’імжа’, славен. mršeti ’марасіць’, ’церушыць (аб снезе)’, mŕščati ’тс’. Самымі блізкімі і.-е. адпаведнікамі з’яўляюцца: лат. mirdzinât, merguôt ’марасіць’, męȓga, maȓga, mārga ’дробны, ціхі дождж’, літ. mirgė̃ti ’мігаць’, ст.-грэч. βροχή, βροχετός ’дождж’, βρέχω ’раблю вільготным’, і.-е. *merg(h)‑/*morg(h)‑ (Міклашыч, 202; Траўтман, 182; Мюленбах-Эндзелін, 2, 563, 583, 602; Фасмер, 2, 657; Фрыск, 1, 267; Бязлай, 2, 203).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)