мо́раны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́раны мо́раная мо́ранае мо́раныя
Р. мо́ранага мо́ранай
мо́ранае		 мо́ранага мо́раных
Д. мо́ранаму мо́ранай мо́ранаму мо́раным
В. мо́раны (неадуш.)
мо́ранага (адуш.)		 мо́раную мо́ранае мо́раныя (неадуш.)
мо́раных (адуш.)
Т. мо́раным мо́ранай
мо́ранаю		 мо́раным мо́ранымі
М. мо́раным мо́ранай мо́раным мо́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́раны мо́раная мо́ранае мо́раныя
Р. мо́ранага мо́ранай
мо́ранае		 мо́ранага мо́раных
Д. мо́ранаму мо́ранай мо́ранаму мо́раным
В. мо́раны (неадуш.)
мо́ранага (адуш.)		 мо́раную мо́ранае мо́раныя (неадуш.)
мо́раных (адуш.)
Т. мо́раным мо́ранай
мо́ранаю		 мо́раным мо́ранымі
М. мо́раным мо́ранай мо́раным мо́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́раны мо́раная мо́ранае мо́раныя
Р. мо́ранага мо́ранай
мо́ранае		 мо́ранага мо́раных
Д. мо́ранаму мо́ранай мо́ранаму мо́раным
В. мо́раны (неадуш.)
мо́ранага (адуш.)		 мо́раную мо́ранае мо́раныя (неадуш.)
мо́раных (адуш.)
Т. мо́раным мо́ранай
мо́ранаю		 мо́раным мо́ранымі
М. мо́раным мо́ранай мо́раным мо́раных

Кароткая форма: мо́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́раны I прич. морённый; см. мары́ць I

мо́раны II

1. прич. морённый; см. мары́ць II;

2. прил. морёный;

м. дуб — морёный дуб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад марыць (у 1, 4 знач.).

2. у знач. прым. Худы, замораны.

3. у знач. прым. Апрацаваны марылкай (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́ць, мару́, мо́рыш, мо́рыць; мо́раны; незак.

1. каго (што). Труціць, знішчаць.

М. прусакоў.

2. каго (што). Мучыць, мардаваць.

М. голадам.

3. перан., каго (што). Даводзіць да знямогі.

М. смешнымі апавяданнямі.

Сон морыць.

4. што. Трымаць драўніну ў вадзе, у спецыяльным растворы для надання ёй цёмнага колеру і моцнасці (спец.).

М. дуб.

|| зак. замары́ць, -мару́, -мо́рыш, -мо́рыць; -мо́раны (да 2 і 3 знач.), памары́ць, -мару́, -мо́рыш, -мо́рыць; -мо́раны (да 1, 2 і 4 знач.) і умары́ць, -мару́, -мо́рыш, -мо́рыць; -мо́раны (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

морёный прил.

1. прост. мо́раны; мардава́ны;

2. спец. мо́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

морённый прич.

1. мо́раны; тру́чаны; вы́нішчаны;

2. мо́раны; мардава́ны;

3. мо́раны; см. мори́ть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́рыць; -мо́раны; зак., каго (разм.).

Давесці да расслабленага, санлівага стану.

Духмянае сена размарыла касцоў.

|| незак. размо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)