Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мара́льны в разн. знач. мора́льный; нра́вственный;
~ная падтры́мка — мора́льная подде́ржка;
м. ко́дэкс — мора́льный (нра́вственный) ко́декс
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мара́ль ’правілы, нормы паводзін людзей у адносінах паміж сабой’, ’павучальны вывад з чаго-небудзь’, ’павучанне, натацыя’ (ТСБМ, Растарг.). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 77), запазычана з рус. мовы. Аднак яшчэ ст.-бел. моральный ’маральны’ (XVII ст.) са ст.-польск. moralny. Паланізмамі з’яўляюцца бел. марал ’мараль’ (Яруш.) і мара́льнасць з польск. moralność ’тс’. Усе праз франц. moral прыйшлі з лац. moralis ’які датычыць звычак’ (SWO, 491).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заняпа́д, -ду м.
1. в разн. знач. упа́док; (обеднение — ещё) разоре́ние ср., захире́ние ср.;
з. га́ндлю — упа́док торго́вли;
з. культу́ры — упа́док культу́ры;
з. гаспада́ркі — разоре́ние (захире́ние) хозя́йства;
2. паде́ние ср., упа́док;
мара́льны з. — мора́льное паде́ние (мора́льный упа́док)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)