мо́кша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мо́кша
Р. мо́кшы
Д. мо́кшы
В. мо́кшу
Т. мо́кшай
мо́кшаю
М. мо́кшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́кша ж., мн. нет, собир., этн. мо́кша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кша собир., этн. мо́кша, -шы ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кша, ‑ы, м. і ж.

Адна з дзвюх этнаграфічных груп мардоўскага народа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макша́не, ‑шан; адз. макшанін, ‑а, м.; макшанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. макшанкі, ‑нак; ж.

Тое, што і мокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)