мокро́та мед. макро́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мокрота́ разг.

1. (свойство, состояние мокрого) макрата́, -ты́ ж.; макрэ́дзь, -дзі (влажность) вільго́тнасць, -ці ж.;

2. (о дожде, о мокром снеге) макрата́, -ты́ ж., макрэ́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

макрата́ ж. мокрота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

макро́та ж., мед. мокро́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Макрата́ ’вада, вільгаць’, ’мокрае, дажджлівае надвор’е’ (ТСБМ, ТС, Інстр. I), жытк. макрота ’мокрае, гразкае, балоцістае месца’ (Мат. Гом.), укр. мокро́та ’аб дажджы, мокрым снезе, мокрае надвор’е’, рус. мокрота́ ’макрата’, н.-луж. mokšota, в.-луж. mokrota ’макрата’, ’макрадзь’, чэш., славац. mokrota, славен. mokrôta ’вільгаць, сырасць, макрота’, серб.-харв. мокро̀та, макед., балг. мокрота ’тс’. Прасл. mokrota — субстантывізаваны прыметнік з суф. ‑ta (з вакальным ‑o‑), які кантынууе і.-е. ‑tā (Слаўскі, SP, 1, 42). Да мокры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фле́гма ж.

1. мед. фле́гма, мокро́та;

2. в др. знач. фле́гма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Макрота ’слізістыя і гнойныя выдзяленні з лёгкіх або дыхальных шляхоў’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мокро́та ’тс’ (з рус. навуковай тэрміналогіі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)