Мо́крае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Мо́крае
Р. Мо́крага
Д. Мо́краму
В. Мо́крае
Т. Мо́крым
М. Мо́крым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́кры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́кры мо́края мо́крае мо́крыя
Р. мо́крага мо́край
мо́крае		 мо́крага мо́крых
Д. мо́краму мо́край мо́краму мо́крым
В. мо́кры (неадуш.)
мо́крага (адуш.)		 мо́крую мо́крае мо́крыя (неадуш.)
мо́крых (адуш.)
Т. мо́крым мо́край
мо́краю		 мо́крым мо́крымі
М. мо́крым мо́край мо́крым мо́крых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блішча́ста-мо́кры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блішча́ста-мо́кры блішча́ста-мо́края блішча́ста-мо́крае блішча́ста-мо́крыя
Р. блішча́ста-мо́крага блішча́ста-мо́край
блішча́ста-мо́крае		 блішча́ста-мо́крага блішча́ста-мо́крых
Д. блішча́ста-мо́краму блішча́ста-мо́край блішча́ста-мо́краму блішча́ста-мо́крым
В. блішча́ста-мо́кры (неадуш.)
блішча́ста-мо́крага (адуш.)		 блішча́ста-мо́крую блішча́ста-мо́крае блішча́ста-мо́крыя (неадуш.)
блішча́ста-мо́крых (адуш.)
Т. блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́край
блішча́ста-мо́краю		 блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́крымі
М. блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́край блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́крых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пады́спадам, прысл.

Унізе, пад чым-н.

Сена п. мокрае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́кры, -ая, -ае.

1. Насычаны вільгаццю.

М. снег.

Мокрае адзенне.

2. Дажджлівы, сыры (пра надвор’е; разм.).

М. год.

◊

Вочы на мокрым месцы ў каго (разм.) — пра таго, хто часта плача.

Мокрае месца застанецца ад каго (разм.) — ужыв. як пагроза расправіцца з кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсушы́ць, -сушу́, -су́шыш, -су́шыць; -су́шаны; зак., каго-што.

Высушыць зверху, кругом.

А. мокрае адзенне.

|| незак. абсу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абсу́шванне, -я, н. і абсу́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спады́спаду, прысл.

1. Знізу, з ніжняга боку; з-пад чаго-н.

С. сена мокрае.

Выцягнуць кнігу с.

2. перан. 3 самых глыбінь чаго-н.

С, з самай душы, кралася трывожная думка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. Станавіцца цяжэйшым, прыбаўляць у вазе.

Мокрае адзенне цяжэе.

2. Адчуваць стомленасць, цяжкасць.

Рукі і ногі цяжэюць.

|| зак. ацяжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е і пацяжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашамаце́ць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак.

Пачаць шамацець. // Прашамацець. Мякка зашамацела мокрае лісце, і зноў усё сціхла. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́кнуць, -ну, -неш, -не; прамо́к, -кла; -ні; зак.

1. Прапусціўшы вільгаць, стаць мокрым, вільготным.

Кашуля прамокла ад поту.

Прамоклі ногі ад расы.

2. Пра чалавека: трапіўшы пад дождж ці ў сырое, мокрае месца, апынуцца ў мокрым адзенні, абутку.

Ён увесь прамок.

|| незак. прамака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)